(Τέτοια είναι, πράγματι, τα κατορθώματα της Εκκλησίας, ότι, δηλαδή, η αδυναμία του σώματος καθόλου δεν παραβλάπτει την προθυμία της πίστεως. Διότι αποτελεί στολίδι για την Εκκλησία το καταβεβλημένο γήρας και η αναπτερωμένη πίστη, και γι’ αυτό το πράγμα η Εκκλησία χαίρει περισσότερο. Γιατί, ο γέρος είναι άχρηστος για τις εκτός σπιτιού εργασίες…. Στην Εκκλησία, όμως, τα πράγματα δεν συμβαίνουν έτσι, αλλά όταν γεράσουν οι ενάρετοι άνθρωποι, τότε γίνονται περισσότερο χρήσιμοι∙ γιατί δεν απαιτείται ισχύς σώματος, αλλά δύναμη πίστεως).
Για τα επιμέρους αναφυόμενα, δικαιολογημένα ίσως, θέματα καί προβλήματα, είναι βέβαιο ότι μπορούν να βρεθούν οι κατάλληλες ποιμαντικές λύσεις.
Ας μη λησμονούμε, τέλος, πώς ο Θεός, σε παρόμοια περίπτωση, ετίμησε τον Μακαριστό Άνδριο Μητροπολίτη Κοζάνης, το σοφό και μεγάλο Διονύσιο (Ψαριανό).»
Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως
Ερμούπολη, 5 Σεπτεμβρίου 2012