Με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ. Δωροθέου Β’, πραγματοποιήθηκε η 4η συνάντηση της Σχολής Γονέων της Ιεράς Νήσου Τήνου, το Σάββατο 18 Φεβρουαρίου στην αίθουσα του μεγάρου του Ιδρύματος Τηνιακού Πολιτισμού, κατά την οποία μίλησε η κα. Έφη Λάγιου-Λιγνού, Ψυχοθεραπεύτρια παιδιών και εφήβων με θέμα: «Η παιδική ζήλεια».
Ευχαριστούμε τον Σεβασμιώτατο κ. Δωρόθεο για την ευλογία και την στήριξη της Σχολής Γονέων της ιεράς νήσου Τήνου, τη Διοίκηση του Ιδρύματος Τηνιακού Πολιτισμού υπό την ευγενική χορηγία του οποίου πραγματοποιούνται οι συναντήσεις της Σχολής Γονέων, την ομιλήτρια κα. Λάγιου-Λιγνού και την οργανώτρια κα. Μπαξεβάνη.
«Ζήλια, ή μήπως η σκιά της αγάπης;»
Η ζήλια αποτελεί ένα τρίγωνο ανάμεσα στο υποκείμενο (που ζηλεύει), το αντικείμενο και τον αντίζηλο. Στη σχέση του υποκειμένου με το αντικείμενο υπάρχει επιθυμία, καχυποψία, θυμός. Από τη σχέση του αντικειμένου με τον αντίζηλο, το υποκείμενο αισθάνεται παραγκωνισμένο και αδύναμο. Η ζήλια είναι η αγωνιώδης ανασφάλεια του υποκειμένου (παιδιού ή ενήλικα) απέναντι σε μια φαντασιωσική ή μη απειλή απώλειας του αντικειμένου αγάπης, επειδή τον/την κερδίζει κάποιος άλλος. Στο βαθμό που η σχέση αγάπης με το αντικείμενο υποστηρίζει τον ίδιο τον εαυτό μας, η απειλή της απώλειας του φαντάζει σαν να απειλείται η υπόσταση μας. Οι έρευνες έχουν δείξει ότι ο ερχομός ενός νέου παιδιού στην οικογένεια δημιουργεί έντονα συναισθήματα στο μεγαλύτερο παιδί, εχθρικά, ανταγωνιστικά, αλλά και κτητικά. Για να μπορέσει να μοιραστεί ένα παιδί πρέπει να αισθάνεται ασφάλεια και σιγουριά ότι το αγαπούν. Χρειάζεται να του επιτραπεί να εκφράσει τα αντιφατικά συναισθήματά του, αλλά όχι με πράξεις.
Οι περιορισμοί που θα τεθούν από τους γονείς προάγουν την ψυχοκοινωνική ανάπτυξη του παιδιού. Ο τρόπος με τον οποίο θα διοχετεύσει την επιθετικότητα του ένα παιδί, είναι που την κάνει εποικοδομητική ή καταστροφική. Οι γονείς που διευκολύνουν το παιδί να εκχωρήσει μέρος των κεκτημένων δικαιωμάτων του μέσα στην οικογένεια, το προετοιμάζουν να μάθει να μοιράζεται και στο σχολείο. Ο δισταγμός των γονιών να θέσουν όρια, μπορεί να παρεμποδίσει την εξέλιξη των ικανοτήτων του παιδιού τους. Οι αντιξοότητες όμως επιτρέπουν την ανάπτυξη της δημιουργικότητας. Σημαντικό ρόλο στη δυσκολία των γονιών να ματαιώσουν το παιδί τους, να του πουν ‘όχι, αυτό δεν επιτρέπεται,’ είναι συνάρτηση των ενοχών που νοιώθουν οι γονείς, που για δικούς τους λόγους πιστεύουν ότι έχουν προδώσει τις προσδοκίες του παιδιού τους, στερώντας του την αποκλειστικότητα.
Έφη Λάγιου–Λιγνού MPsychPsych
Η Έφη Λάγιου-Λιγνού, BSc, DipSW, ACSW, M Psych Psych, είναι ψυχοθεραπεύτρια παιδιών, εφήβων, γονέων-βρεφών/νηπίων και επόπτρια κλινικού έργου στην Πανεπιστημιακή Παιδοψυχιατρική Κλινική της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Νοσοκομείο Παίδων «Η Αγία Σοφία» και υπεύθυνη σχεδιασμού και υλοποίησης του τριετούς κλινικού, εκπαιδευτικού και ερευνητικού προγράμματος πρώιμης θεραπευτικής παρέμβασης σε γονείς και βρέφη/νήπια (με επιχορήγηση από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος). Εργάστηκε επί 14 χρόνια στην Κλινική Tavistock του Λονδίνου, όπου και εκπαιδεύτηκε στην ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεία παιδιών και εφήβων. Είναι ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Ψυχαναλυτικής Ψυχοθεραπείας Παιδιών & Εφήβων και μέλος του Βρετανικού Συλλόγου Παιδοψυχοθεραπευτών (ACP), της Εταιρείας Ψυχοθεραπευτών Tavistock, του Βρετανικού Ψυχαναλυτικού Συμβουλίου (ΒPC). Έχει διατελέσει πρόεδρος του Δ.Σ. της Εταιρείας Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου (ΕΨΥΠΕ), κατά το διάστημα 1997-2001. Έχει πολύχρονο διδακτικό, εποπτικό, ερευνητικό και οργανωτικό έργο στην Πανεπιστημιακή Παιδοψυχιατρική Κλινική Νοσοκομείο Παίδων «Η Αγία Σοφία» και είναι εντεταλμένη διδάσκουσα στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (Ειδική Αγωγή και Κλινική Ψυχολογία), καθώς και στο νεοσύστατο μεταπτυχιακό πρόγραμμα στην Κλινική Κοινωνική Εργασία (ΤΕΙ Αθήνας). Έχει σημαντικό εκπαιδευτικό και εποπτικό έργο στην ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεία παιδιών & εφήβων και την παρατήρηση βρέφους στην Ελλάδα, Κύπρο, Ηνωμένο Βασίλειο, Πολωνία και Τουρκία, καθώς και την οργάνωση και διδασκαλία διετούς προγράμματος εκπαίδευσης εκπαιδευτών παρατήρησης βρέφους (ΕΕΨΨΠΕ). Είναι συνεργάτης της Κλινικής Tavistock και του Anna Freud Centre σε εκπαιδευτικά προγράμματα ψυχικής υγείας βρεφών και πρώιμης θεραπευτικής παρέμβασης. Διετέλεσε οργανωτική υπεύθυνη για την Ελλάδα (Athens organizing tutor) και διδάσκουσα του διεθνούς μεταπτυχιακού προγράμματος M.Α. «Ανάπτυξη και Ψυχική Υγεία Βρεφών και Νηπίων» (συνδιοργάνωση των φορέων: Tavistock Clinic και EastLondon University).χει ενεργή δράση στον ευρωπαϊκό χώρο στον τομέα της ψυχαναλυτικής ψυχοθεραπείας και της ψυχαναλυτικής παρατήρησης βρέφους με δημοσιεύσεις, ομιλίες και οργάνωση συνεδρίων. Έχει διατελέσει εντεταλμένη εμπειρογνώμων της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας σε θέματα Ψυχ. Υγείας. Επιμελήθηκε την πρώτη έκδοση βιβλίου ψυχαναλυτικής παρατήρησης βρέφους στα ελληνικά (2011), Ε. Λάγιου-Λιγνού κ.ά. (επιμ), Παρατηρώντας το βρέφος: Η μέθοδος της ψυχαναλυτικής παρατήρησης βρέφους, Αθήνα, Εκδόσεις Καστανιώτη.
