Στο Κέντρο της Κάτω Χώρας, στο βόρειο άκρο της μαρμαροστρωμένης πλατείας, βρίσκεται ο σύγχρονος ενοριακός ναός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, η Ευαγγελίστρια.
Στη θέση που βρίσκεται ο σημερινός ναός, υπήρχε παλαιότερα μικρός ναΐσκος, αφιερωμένος στον Άγιο Σώζοντα, ο οποίος συμπεριελήφθη ως παρεκκλήσιο στο νέο ναό.
Η ανέγερση της Ευαγγελίστριας, άρχισε το 1893 και ολοκληρώθηκε το 1907 οπότε στις 31 Οκτωβρίου έγιναν τα εγκαίνια. Αρκετό οικοδομικό υλικό -πελεκημένες πέτρες- χρησιμοποιήθηκε από τα ερείπια ναού της Αγίας Τριάδος, ο οποίος λέγεται, υπήρχε στο Τσιγκούρι, κοντά στο σπίτι της οικογένειας Κόντε, (τώρα ιδιοκτησίας κληρονόμων Ευστρατίου Μαγουλά), μαρτύριο Χαραλάμπου Ν. Λευϊτικού.
Παραδίδεται ότι προκειμένου να αποπερατωθεί ο ναός, συστήθηκε ερανική επιτροπή, η οποία ταξίδεψε στις Σεριφιακές παροικίες της Αιγύπτου και της Πόλης. Στην Πόλη πήγε ο Γεώργιος Ποτηριάδης (Αντρουλάκης) και στην Αίγυπτο, ο νέος τότε ιερέας Ιωάννης Κοτσίκος. Διηγούνται δε τα εξής χαριτωμένα για την επιτροπή.
Ο παπα-Γιάννης, στην κατά κόσμον ζωή του, ήταν σπουδαίος, λένε, γλεντζές και χορευτής. Αυτό ήταν γνωστό στους Σερφιώτες της Αιγύπτου και σε κάποια συγκέντρωσή τους, η οποία είχε οργανωθεί για ερανικό σκοπό, εζόρισαν τον παπα-Γιάννη που θέλοντας και μη «ανέκλασε» το ράσο και χόρεψε ζεϊμπέκικο, για χάρη των συμπολιτών του. Έτσι όμως εξυπηρετήθηκε και ο ερανικός σκοπός κατά τον καλύτερο τρόπο, αφού συγκεντρώθηκε τότε σεβαστό ποσό χρημάτων. «0 σκοπός», βλέπετε, «αγιάζει τα μέσα».
Για το άλλο μέλος της Επιτροπής τον Αντρουλόκη, λέγεται ότι πήγε στην Πόλη, με την παραδοσιακή Σερφιώτικη στολή (βράκα, γιλέκο, τουσλούκια και χραμπούτσια) μα γύρισε στα Φράγκικα ντυμένος.
Στην Πόλη ζούσαν οι κόρες του Ζαμπώ και Μαργετού, οι οποίες και επέμειναν, σώνει και καλά, να εξευρωπαΐσουν τον πατέρα τους κι εκείνος δεν τους χάλασε το χατήρι. Πάντως η αποστολή και τούτου πέτυχε, αφού οι Σερφιώτες της Πόλης προσέφεραν πολλά και έτσι με εύρωστο ταμείο, αποπερατώθηκε το χτίσιμο της εκκλησίας. Ακόμα, λέγεται, ότι τα σχέδια της εκκλησίας, έφτιαξε μηχανικός από τη Ρωσία, ο οποίος όμως αναγκάστηκε να τροποποιήσει το αρχικό αρχιτεκτονικό του, περιορίζοντας κατά ένα μέτρο την ακτίνα του ημικυκλίου του ιερού, γιατί ιδιοκτήτης όμορου οικοπέδου, «γκρίνιαζε» για την καταπάτηση δικού του χώρου.
Γενικά η εκκλησία είναι όμορφα κατασκευασμένη και δεσπόζει με τον όγκο της, των παραδοσιακών σπιτιών της Κάτω χώρας.
Το ευρύχωρο εσωτερικό της, έχει μαρμαροστρωμένο δάπεδο και χτιστό τέμπλο. Τέσσερα εικονοστάσια γεμίζουν το χώρο με εντυπωσιακό το ξυλόγλυπτο αφιέρωμα με την επιγραφή: «ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΙ ΙΣΜΗΝΗ ΓΡΩΜΑΝ ΑΦΙΕΡΩΣΑΝ». Είναι εξαίρετης γλυπτικής τέχνης και άριστα διατηρημένο. Αξια αναφοράς και τα δυο αναλόγια, με τα τορνευτό κάγκελά τους.
Πανηγυρικός είναι και ο εσπερινός όπως και η λειτουργία της 25ης Μαρτίου αφού συμπίπτει και με την επέτειο της Εθνεγερσίας.
