Ο σημερινός ναός κτίστηκε το 1952. Προηγουμένως υπήρχε στη ίδια θέση, ναός του Αγίου Γεωργίου, που μνημονεύεται το 1861. Κατέρρευσε και ανοικοδομήθηκε το 1920 με πρωτοβουλία των αδελφών Αναστασίου και Φραγκούλη Λιλή. Τότε αποφασίστηκε η μεταβολή της ονομασίας, λόγω των γνωστών δυσκολιών του εορτασμού της εκκλησίας εξ αφορμής της μετάθεσης της εορτής λόγω του Πάσχα. Λέγεται ότι επήρε το όνομα της Αγίας Παρασκευής εξ αφορμής του λόγου ότι ο καπετάν Γιώργης Αφεντάκης, έφερε και πρόσφερε μιαν εικόνα της Αγίας Παρασκευής, που ήταν και το όνομα του καϊκιού του, με το οποίο -σημειωτέον- μετέφερε δωρεάν και πολλά υλικά για την οικοδόμηση του ναού.
Επί Κατοχής, ανατινάχθηκε από τους Γερμανούς που τοποθέτησαν ένα πυροβόλο στη θέση του. Η ανατίναξη έγινε το 1943 ή μετά, διότι από έγγραφο του Αρχ. Επιτρόπου, διαπιστώνεται η εγκατάσταση, τον Απρίλιο του 1943 μέσα στην εκκλησία, μιας οικογενείας προσφύγων από τον Αδάμαντα.
Μετά την Απελευθέρωση η εκκλησία ξανακτίστηκε, με προσπάθεια όλων των κατοίκων και την βοήθεια της γειτονικής προς τον συνοικισμό εταιρίας Αργυρομεταλλευμάτων και Βαρυτίνης, σημερινής S&B Βιομηχανικά Ορυκτά Α.Ε., και με την φροντίδα επιτροπής που την αποτελούσαν οι Βασίλειος Μάλλης, Αρχίατρος ε.α., Νικόλαος Ζούλιας, στρατηγός ε.α. και Αντώνης Νίνος ή Σουλάς. Τα νέα της εγκαίνια έγιναν το 1952.
Λόγω της γειτνιάσεως με την μεταλλευτική εταιρία Αργυρομεταλλευμάτων και Βαρυτίνης, στον ναό γινόταν και η καθιερωμένη λειτουργία της Αγίας Βαρβάρας, προστάτιδος, ως γνωστόν, των μεταλλωρύχων. Έκτοτε καθιερώθηκε να εορτάζεται και η Αγία στον ίδιο ναό.
Στο νοτιοδυτικό τμήμα της αυλής έχουν οικοδομηθεί κελλιά που χρησιμοποιούνται για τις ανάγκες της εκκλησίας και άλλες ανάγκες του συνοικισμού οπως λ.χ. προσωρινή παραμονή του Αγροτικού Ιατρού.
Στο ανατολικό μέρος της αυλής, όπου και η θέα προς το πέλαγος, έχει στηθεί μαρμάρινο μνημείο υπέρ των Πεσόντων.
Οι εικόνες της εκκλησίας και ο εν γένει διάκοσμος καθώς και τα έπιπλα και σκεύη είναι σύγχρονης εποχής με τον ναό.
