Κτίστηκε γύρω στο 1820 σε μια εξαίσια τοποθεσία της Πλάκας, απ' όπου η θέα του πελάγους είναι μαγευτική. Η αρχιτεκτονική του είναι βυζαντινή, τροποποιημένη κατά τον επικρατήσαντα στις Κυκλάδες ρυθμό, δηλ. την απλοποίηση του σταυρικού βυζαντινού σχήματος διά της παραλείψεως των πλευρικών κεραιών. Ο ναός έχει κτιστεί με οικοδομικά υλικά φερμένα από ερειπωμένες εκκλησίες της Παλιάς Χώρας, μεταξύ των οποίων και ένα μικρό καλαίσθητο μαρμάρινο καμπαναριό που υψώνεται πάνω από την κεντρική είσοδο του ναού.
Το επίθετο «Κορφιάτισσα» το πήρε από την εικόνα της Παναγίας, που φέρει την προσωνυμία αυτή, διότι κατά την παράδοση προήλθε «από το μέρος του κόρφου», του λιμανιού δηλ. Την εικόνα την προσέφερε στην εκκλησία, μετά την ίδρυσή της, στις αρχές του 19ου αιώνα, ο εξ Αδάμαντος Νικόλαος Συρμαλένιος, κάτοικος τότε στο λιμάνι της Μήλου, το οποίο αναφερόταν κατά την ορολογία του καιρού ως «κόρφος» (=λιμάνι), πριν του δοθεί το όνομα Αδάμας. Για την εικόνα αυτή, ο Κόντογλου, αφιερώνει τις ακόλουθες γραμμές:
«...Άλλη μια εικόνα σπουδαία, μέσα στην Κορφιάτισσα, είναι κι' η Γλυκοφιλούσα, που βρίσκεται στο προσκυνηστάρι, κοντά στην πόρτα, έργο μεγάλου τεχνίτη. Κατά την κρίση μου έχει βγή από κανένα αργαστήρι της Σαλονίκης γιά της Πόλης, όπως δείχνουνε τα τεχνικά γνωρίσματά της. Το κεφάλι της Παναγιάς είναι γυρισμένο με λαχτάρα προς το παιδί της. Τα ματόφρυδά της είναι γραμμένα με σπαθωτές πινελιές, τα γλυκά μάτια της αμυγδαλωτά, η σάρκα ανοιχτόχρωμη και δροσερή, με ίσκιους αλαφρούς από σιένα νατουράλε, που δίνουνε στο πρόσωπο μια γλυκύτατη αντιφεγγιά σαν από χρυσάφι. Εξόν από τα γυμνά μέρη, ολάκερη η εικόνα είναι καπλαντισμένη από ασήμι. Έχω την ιδέα πως είναι ένα απ' τα πιό παλιά κονίσματα της Μήλος, μ' όλο που διατηρείται κατακαίνουργια και το πρόσωπό της δεν έχει κείνη την αυστηρότητα πώχουνε οι πολύ αρχαίες Παναγιές».
Η εκκλησία διαθέτει πολλές παλιές εικόνες καθώς και Κειμηλιοφυλάκιο όπου φυλάσσονται πολλές εικόνες και λοιπά κειμήλια μεταφερμένα από παλιές εκκλησίες της Μήλου και μάλιστα από τα διαλυθέντα μοναστήρια της Αγίας Μαρίνας και του Αγίου Γεωργίου του Καπούλη. Ιδιαίτερα μνημονεύομε μιαν εικόνα της Παναγίας, του 15ου ή 16ου αιώνα, με την επιγραφή «Παναγία η Καταπολιανή». Επίσης μία μεγάλη φορητή εικόνα του Αγίου Σάββα, κατά πάσαν πιθανότητα προερχομένη από το ομώνυμο μετόχι του Παναγίου Τάφου, στην Παλαιά Χώρα. Επίσης μια μεγάλη φορητή εικόνα του Οσίου Χριστοδούλου, ιδρυτού της Μονής της Πάτμου η οποία διατηρεί στην Μήλο μετόχι, την μονή του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, του επονομαζομένου «Σιδεριανού» στον Χάλακα. Αξιόλογο κειμήλιο, επίσης, είναι ο ξυλόγλυπτος επιτάφιος, του 18ου αι. ίσως και παλαιότερος.
Άλλα σημαντικά κειμήλια που μπορούμε να αναφέρουμε είναι:
- Ένα επιτραχήλιο χρυσοκέντητο εξαιρετικής τέχνης που φέρει την επιγραφή: «Ιακώβου του σεβασμιωτάτου μητροπολίτου της αγιωτάτης μητροπόλεως Λαρίσσης. 1685».
- Δύο υπομάνικα χρυσοκέντητα διακοσμημένα με μαργαριτάρια, και με επιγραφή: «Διά χειρός Βενιαμίν ...πρωτοσυγκέλλου του αρχιεπισκόπου Δέρκων».
- Δύο πατερίτσες αρχιερέων της παλαιάς Χώρας.
Η αυλή του ναού, είναι στρωμένη με μάρμαρα φερμένα από την αρχαία πόλη της Μήλου ενδεχομένως και από την Παλαιά Χώρα. Από τα μάρμαρα αυτά, η περιοχή έχει ονομασθεί «Μάρμαρα» και είναι ένα από τα πιό αξιόλογα αξιοθέατα του νησιού. Μέρος της αυλής περιλαμβάνει παλαιό βοτσαλωτό με διακοσμητικά στοιχεία, καθώς και ένα νεώτερο, καλής τέχνης, που παριστάνει λαϊκότροπο ιστιοφόρο.
