1Αν επιχειρήσουμε να ανιχνεύσουμε την αρχή της εργασίας στα κείμενα της Βιβλικής Κοσμογονίας, θα διαπιστώσουμε ότι η εργασία, όπως και οι ωδίνες του τοκετού και ο θάνατος, αποτελεί απότοκο και συνέπεια του προπατορικού αμαρτήματος!

 

Αν εξετάσουμε, όμως, το θέμα της εργασίας από μια άλλη παράμετρο, θα διαπιστώσουμε ότι χάρη στην εργασία, που σημαίνει “παραγωγή έργου”, ο άνθρωπος μετέχει σε ιδιότητα αληθινά θεϊκή, καθώς καθίσταται δημιουργός του πνευματικού και υλικού πολιτισμού, διά του οποίου εξασφάλισε και εξασφαλίζει όχι απλά το ζην, αλλά ουσιαστικά το ευ ζην, κάνοντας τη ζωή του αληθινά αξιοβίωτη.

 

Πλήθος βιβλίων έχουν γραφεί και πλείστες όσες απόψεις έχουν διατυπωθεί για την αναγκαιότητα, τη σημασία, το ρόλο και την προσφορά της εργασίας στην ατομική και συλλογική ζωή, ως μοχλού ανάπτυξης και προόδου, ώστε, δικαιολογημένα η εργασία θεωρήθηκε και, τυπικάτουλάχιστον, θεωρείται βασικό ανθρώπινο δικαίωμα, σύμφωνα με το άρθρο 23, παργρ 1 της Οικουμενικής Διακήρυξης για τα ανθρώπινα Δικαιώματα του ΟΗΕ (Καθένας έχει το δικαίωμα να εργάζεται και να επιλέγει ελεύθερα το επάγγελμά του, να  έχει δίκαιες και ικανοποιητικές συνθήκες δουλειάς και να προστατεύεται από την ανεργία) και σύμφωνα με το άρθρο 221 του Ελληνικού Συντάγματος (H εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το Kράτος).

 

Όπως, όμως, συμβαίνει πάντοτε, αν δεν τηρηθεί το μέτρο, ακόμα και οι υψηλότερες ιδέες είναι δυνατόν να διατρεβλωθούν και να διαβρωθούν σε βαθμό, ώστε να καταστούν απεχθείς.

 

Το ίδιο συνέβη και με την εργασία: από μέσο, έγινε σκοπός και από δημιουργία μετατράπηκε σε δουλεία και ονομάστηκε “δουλειά”.

 

Όμως, ο άνθρωπος δεν ζει για να εργάζεται, αλλ` εργάζεται για να ζει!

 

Το αποδεικνύει η διαχρονική διαπίστωση της, ζωτικής για την ψυχοσωματική ισορροπία του ανθρώπου, ανάγκης για ανάπαυση και ξεκούραση, ανάπαυση και ξεκούραση, όμως, όχι παθητική, αλλά ενεργητική, με την έννοια της επανασύνδεσής του με τον εαυτό του, το συνάνθρωπό του και το Δημιουργό του, με τους οποίους τον έχει αποξενώσει ο αλλοτριωτικός χαρακτήρας της εργασίας του.

 

Αποτελεί ιστορική διαπίστωση ότι κάθε λαός, κάθε κοινωνία, είχε και έχει θεσπίσει ημέρες αργίας, ημέρες “κατάπαυσης των έργων”, οι οποίες κατά κανόνα συνέπιπταν με την ανάμνηση εθνικών, θρησκευτικών ή κοινωνικών γεγονότων και επετείων.

 

Και είναι εξ ίσου διαπιστωμένο ότι παντού έχουν θεσπιστεί και έχουν νομοθετηθεί ημέρες πληρωμένης αδείας, με στόχο ακριβώς την επανάκτηση της ψυχοσωματικής ηρεμίας και ισορροπίας των εργαζομένων.

 

Στον, λεγόμενο, έστω, Χριστιανικό κόσμο, η γνωστότερη ημέρα αργίας είναι η πρώτη μέρα της εκάστοτε εβδομάδος, η Κυριακή, που, όμως, για το σωστό Χριστιανό ενέχει ένα νόημα εντελώς διαφορετικό, ένα περιεχόμενο ευρύτερο και αληθινά υψηλό. 

 

Το υπομιμνήσκει ο ιερός Χρυσόστομος: «Εννόησον πόσων και ηλίκων απέλαυσας αγαθών κατά την ημέραν ταύτην, άνθρωπε· πόσων απηλλάγης κακών. Διά τούτο και προσήκει αυτήν τιμάν τιμήν πνευματικήν, ουχί συμπόσια ποιούντες, αλλά τους πτωχοτέρους των αδελφών εν πολλή καθιστάντας αφθονία» (Ε.Π.Ε. 31,416-418).

 

Σκέψου, δηλαδή, άνθρωπε, πόσα και πόσο μεγάλα αγαθά απήλαυσας κατά τη μέρα της Κυριακής. Σκέψου ακόμα από πόσα κατ’ αυτή τη μέρα λυτρώθηκες κακά. Γι’ αυτό αρμόζει αυτή τη μέρα να την τιμάμε με τιμή πνευματική. Και η τιμή αυτή δεν είναι να κάνουμε την Κυριακή τραπέζια πλούσια, αλλά να ενισχύσουμε με την ελεημοσύνη μας τους φτωχότερους αδελφούς μας.

 

Η αργία της Κυριακής, η οποία, στη νεώτερη Ελλάδα, για πρώτη φορά νομοθετήθηκε το 1909 και εφαρμόσθηκε την Κυριακή, 4 Ιανουαρίου 1910,  δεν είναι για τους Χριστιανούς εργασιακό δικαίωμα, αλλά θεϊκή προσταγή, δεν είναι ημέρα απραξίας, διασκέδασης ή εκδρομής, αλλά ημέρα αγιασμού! Είναι κατ` εξοχήν ημέρα λατρείας προς τον Θεό, ημέρα μνήμης των ευεργεσιών Του, ημέρα επανασύνδεσής τους με τον ουράνιο Πατέρα τους και με τις επίγειες εικόνες Του, “τους πτωχοτέρους των αδελφών” του.

 

Και είναι αυτό το μοναδικό και κοσμοσωτήριο περιεχόμενο της Κυριακής, που οδήγησε πολλούς, που με διάφορα προσωπεία έκρυβαν το αντιχριστιανικό τους πρόσωπο, από τους Γάλλους επαναστάτες, μέχρι τους Σοβιετικούς, να επιχειρήσουν να αντικαταστήσουν την αργία της Κυριακής με την αργία μιας άλλης μέρας...

 

Στον απόηχο της σημερινής δυσμενούς για την Πατρίδα μας οικονομικής συγκυρίας, και πάλι επιχειρείται να θεσμοθετηθεί η κατάργηση της Κυριακής αργίας, γεγονός, που έχει προκαλέσει ποικίλες αντιδράσεις, μια εισήγηση, που άλλοι τη θεωρούν καθαρά αντιχριστιανικό μέτρο και άλλη ως μία ακόμη πρόταση, στρεφόμενη κατά των δικαιωμάτων των εργαζομένων και πλήττουσα τους μικρομεσαίους επαγγελματίες και βιοτέχνες.

 

Πριν, όμως, τοποθετηθούμε επ` αυτής και εξαγάγουμε τα όποια συμπεράσματά μας, μήπως θα έπρεπε, ως Χριστιανοί, να προβούμε σε μια ειλικρινή αυτοκριτική;

 

Μήπως το αληθινό, το Χριστιανικό νόημα της Κυριακής δολοφονήθηκε μαζί με τον Μεγάλο Καποδίστρια,το πρωί της Κυριακής, 9 Οκτωβρίου 1831, έξω από την εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνος  στο Ναύπλιο, όπου πήγαινε να παρακολουθήσει την κυριακάτικη Θεία Λειτουργία;   

 

Μήπως, πρώτοι εμείς, οι σήμερα διαμαρτυρόμενοι Χριστιανοί, καταργήσαμε πρώτοι, άτυπα μεν, έμπρακτα δε, την αργία της Κυριακής, “φορτώνοντάς” την με ποικίλες δραστηριότητες;

 

Μήπως, πρώτοι εμείς οι Χριστιανοί, καταργήσαμε ήδη την αληθινή Κυριακή, διαγράφοντας από το λεξιλόγιο και τη ζωή μας τη λέξη “εκκλησιασμός”, και φτάνοντας στο σημείο να μας ενοχλούν ακόμα και οι καμπάνες, που χτυπούν;

 

Το πρόβλημα και η πρόκληση δεν είναι αν το Κράτος θεσπίσει την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας!

 

Το πρόβλημα και η πρόκληση είναι για όλους μας να καταργήσουμε ένα τέτοιο μέτρο στην πράξη, γεμίζοντας τους Ναούς μας το πρωί της Κυριακής και αποφεύγοντας να ψωνίζουμε τη μέρα αυτή!

 

Όταν στις 7 Μαρτίου του 321 μ.Χ. καθιερώθηκε για πρώτη φορά η αργία της Κυριακής από τον Μ.Κωνσταντίνο, καθιερώθηκε ως αργία της diei Solis, της ημέρας του θεού Ήλιου.

 

Και, ακόμα και σήμερα, στις Δυτικοευρωπαϊκές γλώσσες έτσι ονομάζεται, ημέρα του ήλιου, Sunday, π.χ., στα Αγγλικά...

 

Στον καθ` ένα μας εναπόκειται αν η πρώτη μέρα της εβδομάδος θα είναι αφιερωμένη στον Κύριο της ζωής ή στον ήλιο του κέρδους!        

 

†  Ο ΣΥΡΟΥ ΔΩΡΟΘΕΟΣ Β'

 

(Εφημερίδα “ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ”, 29 Ιουνίου 2013)

 

Ιερά Μητρόπολις Σύρου, Τήνου, Άνδρου, Κέας, Μυκόνου, Μήλου, Σίφνου, Σερίφου, Κιμώλου, Κύθνου, Φολεγάνδρου, Σίκινου
Διεύθυνση: Στ. Βαφιαδάκη 2 Ερμούπολη, Σύρος 84100 Ελλάδα
Email: imsyrou@gmail.com, website: https://imsyrou.gr
Τηλέφωνο: +30 22810-82582, Φαξ : +30 22810-81553

 

Please fill the required field.
images/stories/xorigoi/130x100-toheight-90-rontis.jpg#joomlaImage://local-images/stories/xorigoi/130x100-toheight-90-rontis.jpg?width=122&height=100
images/stories/xorigoi/130x100-toheight-90-image07.jpg#joomlaImage://local-images/stories/xorigoi/130x100-toheight-90-image07.jpg?width=122&height=100
images/stories/xorigoi/130x100-toheight-90-image05.jpg#joomlaImage://local-images/stories/xorigoi/130x100-toheight-90-image05.jpg?width=122&height=100
images/stories/xorigoi/130x100-toheight-90-image03.jpg#joomlaImage://local-images/stories/xorigoi/130x100-toheight-90-image03.jpg?width=122&height=100
images/stories/xorigoi/130x100-toheight-90-image08.jpg#joomlaImage://local-images/stories/xorigoi/130x100-toheight-90-image08.jpg?width=122&height=100
images/stories/xorigoi/130x100-toheight-90-image06.jpg#joomlaImage://local-images/stories/xorigoi/130x100-toheight-90-image06.jpg?width=122&height=100
Please fill the required field.
© Copyright 2024 Ιερά Μητρόπολις Σύρου, Τήνου, Άνδρου, Κέας, Μυκόνου, Μήλου, Σίφνου, Σερίφου, Κιμώλου, Κύθνου, Φολεγάνδρου, Σίκινου Back To Top