«Από το Φως της Μεγάλης Πέμπτης, αγαπητοί αδελφοί συνεορταστές, περάσαμε στο σκότος της Μεγάλης Παρασκευής, στο Σταυρό και το Πάθος του Κυρίου.
Τα πρώτα χριστιανικά χρόνια, η Μεγάλη Παρασκευή λεγόταν «Πάσχα του Σταυρού», καθώς το σκοτάδι αρχίζει σιγά – σιγά να το διαδέχεται η μεγάλη ησυχία του Μεγάλου Σαββάτου και το Φως και η χαρά της Αναστάσεως.
Η Μεγάλη Παρασκευή είναι η μέρα της αποκαλύψεως του κακού και της κακίας, στοιχεία που ποτέ δεν χάθηκαν από τον κόσμο, αλλά συνεχίζουν να υπάρχουν και σήμερα ανάμεσά μας, να βασανίζουν τη ζωή μας και να μας ταλαιπωρούν.
Το κακό και η κακία, είναι δυστυχώς ένα διηνεκές και συνεχές παρόν, που, όμως, αποσκορακίζεται μπροστά στη δύναμη της Αναστάσεως και της χαράς, που έφερε στον κόσμο ο Θεάνθρωπος Χριστός.
«Ο θάνατος του Θεού λυτρώνει τον άνθρωπο, χαρίζοντάς του και δύναμη και ελπίδα και φως»
Ο άνθρωπος, αποστατημένος και απομακρυσμένος από τον Θεό, καταδικάστηκε να ταλαιπωρείται αποθνήσκων… Και ήρθε ο Θεός να ντυθεί την ανθρώπινη φύση και να καταδεχτεί να κατεβεί τόσο κοντά και δίπλα μας, ώστε να ντυθεί και τον δικό μας θάνατο. Μόνο που υπάρχει εδώ μια μεγάλη διαφορά: Ενώ ο άνθρωπος δεν έχει αφ’ εαυτού του δύναμη και καταδικάστηκε να πεθαίνει, ο Θεός, έχοντας τη δική Του δύναμη, ντύθηκε μεν την ανθρώπινη φύση, ήλθε και έλαβε τον θάνατο, αλλά τον νίκησε με τον δικό Του θάνατο.
Έτσι, ο θάνατος του Θεού λυτρώνει τον άνθρωπο και καταργεί τον μοιραίο προορισμό του, χαρίζοντάς του δύναμη, ελπίδα και φως…
Με την παρουσία του Θεού στον κόσμο, τα προσωπεία πέφτουν. Η υποκρισία δεν μπορεί να ισχυρίζεται πως δεν είναι υποκρισία. Το κακό δεν μπορεί να διακηρύττει πως δεν είναι κακό. Ο φθόνος δεν μπορεί να λέει πως δεν είναι φθόνος.
Γιατί, για να κερδίσει κανείς και να νικήσει το Θεό, πρέπει να αποδείξει ότι κακό είναι κάτι πιο πέρα και πιο μεγάλο απ’ Αυτόν. Κι όμως, όταν ο Θεός παραδόθηκε και σταυρώθηκε και απέθανε και, φαινομενικά, φάνηκε ότι κέρδισε ο σταυρωτής Του άνθρωπος, στην πραγματικότητα αυτή η φαινομενική νίκη του κακού, ήταν η ολοκληρωτική συντριβή και ο εξαφανισμός του.
Και έτσι σήμερα, καθώς είμαστε εδώ, αγρυπνεί και ταράσσεται το κακό, γιατί τόσοι άνθρωποι, τόσοι χριστιανοί είναι συγκεντρωμένοι, περιβάλλοντας τον τάφο του Χριστού, όχι μόνο εδώ, στην ιστορική αυτή πλατεία της ευλογημένης Σύρου και της πόλεώς μας Ερμούπολης, αλλά και όπου υπάρχει εκκλησιά, μικρή ή μεγάλη, στην οποία εορτοφόροι χριστιανοί προσέρχονται για να τιμήσουν την ημέρα της Μεγάλης Παρασκευής, να δουν το κακό να χάνεται και την Ανάσταση και την ελπίδα σιγά – σιγά, μέσα από το Μέγα και ευλογημένο Σάββατο, να ανατέλλει για να φωτίζει τη ζωή τους.
Καθώς το κακό αγρυπνά και ταράσσεται, εμείς είμαστε εδώ, μπροστά στον τάφο του Χριστού, για να αποδείξουμε και να καταδείξουμε πως, κι αν ζούσαμε στα χρόνια του Πιλάτου, θα ήμασταν όπως σήμερα δυνατοί, να διακηρύσσουμε την πίστη μας στον αναστημένο Χριστό και ότι για μάς και για τη ζωή μας, την πολυτάραχη και πολυκύμαντη, την τόσο δύσκολη αυτόν τον τελευταίο καιρό, μόνη μας ελπίδα, μόνη μας απαντοχή, μόνη μας δύναμη και λιμάνι ασφαλές, είναι ακριβώς αυτός ο τάφος, ο οποίος αναδύει όχι οσμή θανάτου, αλλά δόξα και νίκη ζωής και Αναστάσεως.
«Απόψε, ολόκληρος ο κόσμος κερδίζει μια μάχη»
Αγαπητοί μου και ευλογημένοι μου Χριστιανοί, κύριε Υπουργέ, κύριοι Βουλευτές, κύριε Δήμαρχε, κύριοι Αντιπεριφερειάρχες, κύριε επί τιμή Νομάρχη, κύριοι Δικαστές, κύριοι Καθηγητές, ένδοξοι εκπρόσωποι του Στρατού και των Σωμάτων Ασφαλείας, κυρίες και κύριοι περιφερειακοί και δημοτικοί σύμβουλοι, αγαπητά μου παιδιά, ευλογημένοι μου χριστιανοί Σύριοι και όσοι επιλέξατε και πάλι εφέτος αυτόν τον μικρό και ευλογημένο τόπο για να εορτάσετε μαζί μας τις Άγιες ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδος και του Πάσχα, αγαπητοί αδελφοί συμπρεσβύτεροι και διάκονοι…
Απόψε ολόκληρος ο κόσμος κερδίζει μια μάχη. Μια μάχη που έφτασε στο τέλος μιας πολυετούς, πολυαιώνιας ιστορικής πορείας του ανθρώπου. Είναι η νίκη του Μεγάλου Σαββάτου, η νίκη της Αναστάσεως…
Επειδή ξέρω πως όλοι μέσα στην καρδιά μας κρύβουμε πόνο, προβλήματα∙ επειδή ξέρω πώς όλοι σήμερα κρύβουμε μέσα μας τόσες δυσκολίες, σας παρακαλώ αδελφοί και σας καλώ, να μην αφήσετε τα γόνατά σας να λυγίσουν… να μην αφήσετε τις καρδιές σας να λιγοψυχήσουν… να μην αφήσετε τα χέρια σας να παραλύσουν… «Θαρσείτε» μας λέει ο Χριστός. «Εγώ ενίκησα τον κόσμο».
Αυτός ο λαός μας, ο ευλογημένος Χριστιανικός Ελληνικός λαός, αυτός που πολέμησε, αυτός που κέρδισε μάχες, αυτός που έδειξε στην ιστορία και τον κόσμο ότι κανείς δεν μπορεί να τον υποτάξει και κανείς δεν μπορεί να υποστείλει από την ψυχή του τη σημαία των αρετών, της ελπίδος και της εμπιστοσύνης στον εαυτό του και στις μνήμες των προγόνων του, αυτός ο ευλογημένος λαός, όλοι εμείς, και πάλι θα κερδίσουμε! Και πάλι θα νικήσουμε!
Είναι ένα στοίχημα με την ιστορία που πρέπει να το κερδίσουμε…
Για να μη σιωπήσουν οι καμπάνες των εκκλησιών μας, για να μην πάψουν να υπάρχουν ευλογημένοι νέοι που θα σηκώνουν στις πλάτες τους τα κουβούκλια των επιταφίων!
Για να μην πάψουν να υπάρχουν μικρά παιδιά που θα συνοδεύουν κρατώντας φαναράκια και λουλούδια και μύρα, τους Επιτάφιους τη Μεγάλη Παρασκευή!
Για να μην πάψουν να υπάρχουν άνθρωποι σε αυτόν τον τόπο που θα διακηρύσσουν ότι ζουν και αναπνέουν, για να ζει και να αναπνέει μαζί τους η ευλογημένη, Χριστιανική πατρίδα μας, η Ελλάδα!
Εύχομαι σε όλους σας μέσα από την καρδιά μου Χρόνια Πολλά, υγιεινά και ευλογημένα και η χάρη του Χριστού μας και το Φως της Αναστάσεώς Του να συνοδεύουν και να φωτίζουν τη ζωή και τα έργα μας, να βοηθήσουν την πατρίδα μας και να χαρίζουν καλή φώτιση και καλή πρόοδο στα παιδιά μας…
Καλή Ανάσταση!
Εύχομαι σε όλους σας η διαμονή σας στην ωραία μας και ευλογημένη Σύρα, να είναι πάντοτε, για το υπόλοιπο της μακρόχρονης ζωής σας μια ωραία ανάμνηση…
Χρόνια πολλά!
