Πολύ φυσικό, λοιπόν, και το Ιουδαϊκό έθνος, το οποίο μόνον αυτό από τα έθνη του αρχαίου κόσμου πίστευε στον αληθινό Θεό, να διακρίνεται από τη μέγιστη ευλάβεια προς τον Θεό, του Οποίου το όνομα έτρεμαν και να το αναφέρουν.
Κατά τη νομοθεσία του Μωϋσή ο όρκος επιτρεπόταν, σπανίως, όμως, δινόταν, καθώς ο επίορκος δια λιθοβολισμού θανατωνόταν.
Αυτά σε περιόδους κατά τις οποίες κέντρο της ιδιωτικής, οικογενειακής και εθνικής ζωής του ιστορικού αυτού λαού ήταν ο Θεός!
Όταν, όμως, ο λαός αυτός εξώκειλε στην ειδωλολατρεία, τότε μεταξύ των άλλων κυριάρχησε η επιορκία και η ψευδορκία. Η μεταξύ των ανθρώπων εμπιστοσύνη, το θεμέλιο αυτό της κοινωνικής ζωής και συνεκτικό στοιχείο του κοινωνικού ιστού, χάθηκε!
Κυριάρχησε η διαφθορά στην καρδιά και το ψέμμα στα χείλη! Ο Θεός κατεφρονείτο και η αξιοπρέπεια του ανθρώπου κατεπατείτο....
Είναι τότε, που εμφανίσθηκαν οι Κριτές και οι Προφήτες, που με πύρινα λόγια έλεγχαν τις παραβάσεις του Ισραήλ και τον προειδοποιούσαν για τις συνέπειες.
Το όραμα του προφήτη Ζαχαρία είναι αποκαλυπτικό:
Είδε ένα τεράστιο δρεπάνι να αιωρείται και ρώτησε τι είναι αυτό. Η απάντηση δόθηκε από άγγελο: «Μ’ αυτό κάθε κλέφτης και κάθε επίορκος μέχρι θανάτου θα τιμωρηθεί!»....
Η επιορκία συνδέεται με την κλοπή. Και δεν είναι καθόλου παράξενο, μια και η ευκολία με την οποία ορκίζεται κάποιος προοιωνίζει την ετοιμότητά του να καταπατήσει τον όρκο του και τη διάθεσή του να «κλέψει» την εμπιστοσύνη του συνανθρώπου του.
Αλλά, αν χαθεί η μεταξύ μας εμπιστοσύνη, ρήγνυται ο κοινωνικός ιστός και διασπάται η κοινωνική συνοχή... Κάτι, που παρατηρείται στις μέρες μας και τις συνέπειες του οποίου όλοι υφιστάμεθα.
Επακόλουθο και αυτό της απομάκρυνσής μας από το Χριστό....
† Ο ΣΥΡΟΥ ΔΩΡΟΘΕΟΣ Β΄
