Αναφέρθηκε «όπως είναι φυσικό», για να τονιστεί ότι το θέμα αυτό, απλό και αυτονόητο καθεαυτό, έχει τόσο πολύ ιδεολογικά και πολιτικά φορτιστεί, ώστε να θεωρείται από τους μεν ως τηρητέα εντολή του Κυρίου και από τους μεν ως μία βαθμίδα, ένα πρώτο βήμα προς τον θρυλούμενο «διαχωρισμό» Κράτους και Εκκλησίας....
Γεγονός, πάντως, είναι ότι πρόκειται για μια σαφέστατη και απόλυτη στην απαγόρευσή της εντολή: «Εγώ σας λέω να μην ορκίζεστε καθόλου!» (Ματθ. 5,34).
Πρόκειται για μια εντολή, που βρίσκεται, μάλιστα, σε σπάνια συμφωνία με την παράδοση και τις αντιλήψεις τόσο του αρχαίου Ελληνισμού, όσο και της Παλαιάς Διαθήκης.
Όσο και αν ηχεί παράδοξο, οι αρχαίοι Έλληνες, παρά το γεγονός ότι στο θέμα της θρησκείας δεν έχουν να επιδείξουν επιτεύγματα ανάλογα με αυτά στα θέματα της τέχνης και της φιλοσοφίας, εν τούτοις διακρίνονταν για την θρησκευτική τους πίστη και ευλάβεια...
Κάθε πτυχή της δημόσιας ζωής τους είχε προσλάβει θρησκευτικό χαρακτήρα: οι Ολυμπιακοί αγώνες και η Τραγωδία, τα μέγιστα αυτά δημιουργήματα του Ελληνικού πνεύματος, δεν ήταν παρά θρησκευτικές εκδηλώσεις!
Το ότι ο Απόστολος Παύλος ονόμασε τους Αθηναίους «δεισιδαιμονεστέρους», απ΄ όλους, δηλαδή, τους ανθρώπους ευλαβεστέρους, δεν αποτελούσε σχήμα λόγου ή κολακευτική αναφορά σκοπιμότητας, αλλά ξεκάθαρη απεικόνιση μιας πραγματικότητας!
Απόδειξη αυτής ακριβώς της ευλάβειάς τους ήταν και η περί τους όρκους προσοχή!
Ο Πυθαγόρας έλεγε: «Να μην ορκίζεστε στους θεούς, αλλά πρέπει να ασκείτε τους εαυτούς σας ώστε να είναι αξιόπιστοι».
Ο Ισοκράτης, ανάμεσα στις περίφημες προς Δημόνικο συμβουλές του περιλαμβάνει και αυτήν: «Όρκο να δίνεις για δύο λόγους·ή για να απαλλάξεις τον εαυτό σου από αισχρή κατηγορία ή για να διασώσεις τους φίλους σου από μεγάλους κινδύνους...Για χρήματα, να μην ορκιστείς σε κανένα θεό, ακόμα κι’ αν πρόκειται να τηρήσεις τον όρκο σου».
Αναφέρεται ότι ο φιλόσοφος Κλεινίας προτίμησε να χάσει δικαστική υπόθεση και να ζημιωθεί τεράστιο χρηματικό ποσό παρά νά ορκιστεί, ενέργεια για την οποία τον επαινεί ο Μ. Βασίλειος, διότι ενώ έζησε 400 χρόνια προ Χριστοῦ τήρησε την εντολή του Χριστοῦ...
Ο Αισχύλος προτρέπει από σκηνής: «Τον όρκο ν’ αποφεύγεις, ακόμα κι αν δίκαια ορκίζεσαι».
Ο Αντιφάνης υποστηρίζει ότι «όποιος ορκίζεται πέφτει στους δαίμονες».
Ο Σόλων ο νομοθέτης των Αθηνών θεωρεί τον όρκο περιττό στις σχέσεις τιμίων ανθρώπων...
Πράγματι ισχύει και στην περίπτωση αυτή η διαπίστωση του Αποστόλου Παύλου ότι «Τα έθνη που δεν γνωρίζουν το νόμο του Θεού, πολλές φορές κάνουν από μόνα τους αυτό που απαιτεί ο νόμος»...
† Ο ΣΥΡΟΥ ΔΩΡΟΘΕΟΣ Β΄
